Wyobraźnia ♥

Chyba każdy z nas miał już kiedyś tak, że przed snem rozmyślał nad swoim życiem, a przy tym wymyślał nieprawdopodobne scenariusze, które nigdy się nie wydarzą. Możemy stworzyć wszystko. Możemy mianować się na króla wszechświata i udawać wspaniałomyślnego, idealnego władcę. Jesteśmy w stanie być lekarzem, policjantem, czy prezydentem. Możemy bawić się w szkołę. Możemy budować domy z klocków. Tylko, że z biegiem lat przestajemy to wszystko robić. Czy któraś z Waszych znajomych udaje jeszcze księżniczkę popołudniami? Wychodzicie wszyscy na podwórko i bawicie się w chowanego? Pewnie nie.. Teraz mamy o wiele więcej nauki, a mniej wolnego czasu. Szkoda, że w tej wolnej sekundzie siadamy przed komputerem, zamiast wyjść na powietrze. Przez to, że ograniczamy te wszystkie zabawy z dzieciństwa nasza wyobraźnia zaczyna się strasznie ograniczać. Dla dzieci nie ma rzeczy niemożliwych.. A pomyślmy ile sobie odpuściliśmy, bo stwierdziliśmy, że nie damy rady? Wyobraźnia jest jakimś dopingiem. Kiedy nasz umysł zaczyna rozumieć, że nie ma odwrotu - pracuje i pracuje, aż osiągnie sukces. Wszystko to początkuje wyobraźnia. Nie bójmy się marzyć i tworzyć. Wyobraźnia jest kluczem do pięknego życia.  

Marzenia ♥

Marzenia to nasze ciche pragnienia. Kiedy czegoś naprawdę bardzo, bardzo chcemy raczej o tym nie mówimy. Jest to gdzieś w nas. W naszym sercu, w duszy? Być może. Na pewno gdzieś w środku. Marzenia są niesamowicie różnorodne i mają ogromnie wielką skalę. Bo przecież możemy marzyć o tym, by zawsze mieć chleb na stole, ale możemy też marzyć, by zdobyć wszystkie szczyty świata. Każde marzenie jest warte spełnienia. Nie wiadomo, czy wszystko nam się uda, ale jeśli nie spróbujemy - nigdy się o tym nie dowiemy. Musimy walczyć o swoje, a o marzenia w szczególności! Gdyby nie one jaki byłby sens naszego życia? Jakie mielibyśmy motywacje? Co byłoby naszym celem? Czasami musimy po prostu się przełamać, bo żeby marzyć też trzeba mieć odwagę. Dlatego wiem, że na świecie nie ma tchórzy. Tchórze nie mają marzeń, a każdy człowiek na świecie je ma, więc wszyscy dajemy radę. Skoro potrafimy marzyć to potrafimy też te marzenia spełniać. Samemu, czy z pomocą - zawalczmy o swoje marzenia. O swoje życie.

Strach ♥

Gdy byliśmy mali baliśmy się ciemności, potworów z szafy, albo spod łóżka lub złych postaci z bajek. Przerażały nas miejsca, gdzie nie mogliśmy wszystkiego zobaczyć. Przerażała nas nasza wyobraźnia. Jeśli nie potrafiliśmy sobie czegoś wytłumaczyć - potrzebowaliśmy zapalonej lampki przy łóżku, czy poważnej rozmowy z mamą. To były nasze problemy. Później zaczęliśmy szkołę. Przed ważnym sprawdzianem bolały nas brzuchy, a gdy przeskrobaliśmy coś w klasie wymyślaliśmy najróżniejsze scenariusze, by wyzbyć się winy. Z wielu rzeczy już wyrośliśmy, ale strach jakoś z nami został. Teraz boimy się odpowiedzialności, samodzielności, ale najbardziej chyba wyrażania uczuć. Tak bardzo boimy się odrzucenia, że często wolimy z kimś w ogóle nie rozmawiać. Boimy się tego, co kto o nas pomyśli. Nawet boimy się być sobą. W życiu tak ważna jest odwaga.. Jeśli w tłumie powiemy coś szeptem nikt nas nie usłyszy. Musimy krzyknąć, z całych sił, ale do tego potrzebna nam jest właśnie odwaga. Strach stawia przed nami niewyobrażalnie ciężkie bariery. Izoluje nas od świata. Nie możemy myśleć, że wszystko nam wolno, ale możemy myśleć, że wszystko jest dla nas. Wystarczy się odważyć.

Błędy ♥

Oceniamy człowieka przez pryzmat tego, jak się zachował w stosunku do nas. Czasami jeden gorszy dzień decyduje o tym kto będzie naszym wrogiem. Wystarczy jedna przykra sytuacja i już zmieniamy swoje zdanie na czyiś temat. Często zdarza się tak, że wtedy nienawidzimy go całym sercem. Lecz kiedy dowiemy się, że ten ktoś ma gorzej w życiu, albo stało się u niego coś strasznego nagle mamy wyrzuty sumienia. Zmienia się nasz cały pogląd na tę osobę. Przynajmniej ja tak mam, bo nie umiem pomyśleć sobie w takiej sytuacji "dobrze mu tak". Z jednej strony chcemy się wtedy pojednać, ale z drugiej nigdy nie wiadomo jak teraz ta osoba nas przyjmie. Dlatego właśnie tak ważne jest poznanie człowieka przed wystawieniem o nim opinii. Popełniamy wciąż tyle błędów. Wielu z nas pewnie nie potrafi się nawet przyznać przed samym sobą, że zrobiło się źle. Cały czas chciałoby się zrzucać winę na innych. Uciekamy od odpowiedzialności. Nie chcemy dorastać. Tylko, że w życiu nie możemy być dziećmi przez cały czas. Musimy nauczyć się naprawiać błędy. Musimy nauczyć się pokonywać trudności. Musimy nauczyć się wybaczać.

Magia ♥

Niby mówi się, że coś takiego, jak magia nie istnieje, ale jak wytłumaczyć sobie niektóre rzeczy? Przecież cuda jakoś się zdarzają. Skoro Bóg się do nich przyczynia, to chyba w jakiś sposób musi użyć jakieś mocy, bo nie jest to możliwe żeby na przykład osoba śmiertelnie chora  po prostu sobie wyzdrowiała... Tak samo jest ze snami. Z jednej strony jeśli wierzymy w ich znaczenie, to trochę sprzeczamy się ze swoją religią, ale z drugiej musimy sobie wszystko tłumaczyć. Bo taki już jest człowiek. Dociekliwy w każdej sprawie, a w sprawie swojego życia, to już w ogóle! "Magia" też kryje się w człowieku. Nie mówię tu o osobach, które twierdzą, że na podstawie Tarota mogą przewidzieć przyszłość, bo w to akurat nie wierzę, ale z naszych uśmiechów zawsze bije jakaś tajemnicza energia.. W spojrzeniach też można coś zauważyć. Wystarczy to wszystko czuć i w to uwierzyć. Człowiek jest taki zaskakujący.. Właśnie - może magiczny? W książkach, które uwielbiamy czytać też nie znajdujemy tylko i wyłącznie słów. W muzyce również coś się kryje. W każdym stworzonku. W każdej istocie. Magia jest na świecie, ale dostępna tylko dla ludzi, którzy chcą w nią wierzyć.

Wspomnienia ♥

Są piosenki, które kojarzą nam się tylko i wyłącznie z jedną osobą. Są miejsca, w których widzimy zawsze tego samego człowieka. Są myśli, których często nie potrafimy wyrazić. Są słowa, które wypowiadane z różnych ust nigdy nie będą wypowiedziane tak dobrze, jak za tym pierwszym razem. W życiu napotykamy na wiele trudności. Jedną z nich jest utrata bliskiej osoby. Wszystkim nam jest ogromnie trudno pogodzić się z tym, że dla nas kogoś już nie ma. Wtedy zawsze jakaś cząstka w nas umiera. Z czasem oczywiście wszystko "wraca do normy", ale już nigdy nie poczujemy się tak samo. Za każdym przypomnieniem o tej osobie czujemy się jakbyśmy właśnie przeżyli swój osobisty koniec świata. Kiedy tracimy kogoś z rodziny wydaje nam się, że nie damy sobie bez niego rady. W domu wszystko się zmieni. Obiady nie będą już wyglądały tak samo. Więcej już nie usłyszymy śmiechu tego kogoś. Nigdy już nie spojrzymy mu w oczy. Nie przysiądziemy przy kawie i nie porozmawiamy. Tracąc przyjaciela mamy wrażenie, że nikt nam go nie zastąpi. Z nikim nie będziemy w stanie się tak cieszyć. Nikomu tak nie zaufamy. Boimy się. Każda utrata boli. Nawet nie w mózgu, nie w psychice, ale w sercu. Ludzie z najmocniejszymi nerwami w takich sytuacjach wymiękają. Nikt nie daje sobie z tym rady. Ale wtedy właśnie przydaje nam się coś takiego, jak wspomnienia. One nigdy w nas nie umierają. Są na całą wieczność. Możemy sobie o każdym przypomnieć. Możemy wrócić do najpiękniejszych chwil, jakie razem przeżyliśmy. Możemy wyobrazić sobie, jak ten ktoś się do nas serdecznie uśmiecha. Utrata zawsze będzie nas wiele kosztowała, ale nie z takimi rzeczami człowiek dawał sobie radę ;) Najważniejsze, żeby się nie załamywać, bo w każdej chwili mamy możliwość odwiedzić swojego bliskiego. We wspomnieniach.

Pomoc ♥

Każdy z nas ma w swojej świadomości zakodowane, że jeśli ktoś jest w potrzebie, to należy mu pomóc. Tak, jak potrafimy, ale w jakiś sposób spróbować drugiego człowieka wesprzeć. Zapewne nie raz już zastanawialiśmy się, czy gdyby coś nam się stało, znalazłaby się osoba, która by przy nas była i ciągnęła coraz to wyżej i wyżej. Tak naprawdę wszystko do nas wraca. Jeśli zostawimy kogoś samego, możemy się też tego spodziewać w swoim życiu. Natomiast jeśli będziemy pomagać, nawet czasami z marnym skutkiem, ale jednak chęci będą ogromne, to istnieje całkiem duże prawdopodobieństwo, że ludzie będą nas odbierać jako ciepłych i dobrych. Kiedy zobaczą, że czegoś potrzebujemy, bez zastanowienia nam pomogą, bo pomyślą sobie "on dla mnie zrobiłby to samo". Życie jest trudne, ale to nie oznacza, że zawsze mamy być "na nie". Kiedy organizowane są zbiórki żywności - włóżmy do koszyka chociaż bochenek chleba. Kiedy widzimy w telewizji reklamę jakieś poważnej fundacji - wyślijmy chociaż tego jednego SMSa. Kiedy ktoś mówi nam, że jest głodny - pójdźmy z nim na zakupy i zapewnijmy, że się uśmiechnie. Teraz najczęściej "człowiek człowiekowi wilkiem", a przecież wszyscy jesteśmy braćmi. Jesteśmy jedną wielką rodziną. Rodzina się wspiera. Zawsze.

Muzyka ♥

Jest tak wiele gatunków muzycznych, że właściwie nie wiadomo czego by posłuchać.. Aż kiedyś przychodzi taki dzień, w którym słyszymy jakąś melodię, czy piosenkę i przechodzą nas ciarki. Wtedy odnajdujemy swój ulubiony rodzaj. Zaczynamy żyć zgodnie z subkulturą wybranej muzyki. W przypadku rocka zakładamy glany na nogi, jeśli słuchamy reggae idziemy do fryzjera zrobić sobie dredy, ludzie słuchający rapu ubierają się najczęściej w luźne dresy. W każdym utworze coś się kryje... Dla jednych coś więcej, dla innych trochę mniej. Niekoniecznie muszą znajdować się tam słowa. Często wystarcza ułożenie dźwięków na pięciolinii. Melodia, którą słyszymy nie zostaje w naszych uszach. Słuch pomaga nam tylko przenieść ją w siebie. Zwróćmy uwagę jaki wpływ ma muzyka na nasz nastrój. Przychodzimy zmęczeni ze szkoły i zauważamy gdzieś słuchawki. Nie myślimy już o tym, że jesteśmy głodni, niewyspani, że mamy dużo lekcji. Kładziemy się na łóżku i zaczynamy słuchać. Już nie tyle uszami, co sercem. Poświęcamy uwadze każdą najmniejszą nutkę, wsłuchujemy się w każde słowo, muzyka zaczyna sterować naszymi emocjami. Rodzi się tysiące myśli, wspomnień,  refleksji. Nagle czujemy się błogo. Najpiękniej, jak możemy się czuć. Bo muzyka jest życiem. Dzięki niej wyrażamy siebie. Wyrażamy swój świat.

Bierz, ile się da ♥

W czasie swojej życiowej wędrówki napotykamy się na różnego rodzaju osoby, sytuacje, przeszkody. Nie możemy tego uniknąć. Nie mamy wpływu na wiele spraw. Niektórzy twierdzą, że żywiołów nie da się powstrzymać, ale gdy jest małe ognisko można zgasić je wodą. Gdy mamy małą powódź w piwnicy jakoś wypompujemy tę ciecz. Gdy mocno wieje wiatr chowamy się w domach i szczelnie zamykamy okna oraz drzwi. Czyli jednak są jakieś sposoby. Nieliczne i przy niebezpieczniejszym zagrożeniu mało skuteczne, ale jednak są. A czas? Jego nigdy nie zatrzymamy. Ucieka on nam nieubłaganie. To jest nasz najmocniejszy przeciwnik. Nie ma żadnego sposobu na powstrzymanie upływającego czasu. Nie ma sposobu na zatrzymanie życia. Nie ma sposobu na restart. Więc bierzmy ile się da ze wszystkiego. Z każdej znajomości. Z każdego usłyszanego zdania. Z każdego spojrzenia. Z każdego rozwiązanego problemu. Z każdej przykrej sprawy, która się wydarzyła. Z każdej drobnostki, z którymi się spotykamy. Z każdego dnia po trochu. Ludzie odchodzą, życie ucieka, czas płynie, a my zostajemy. Oczywiście nie tacy sami, ale jesteśmy. Zostajemy ze swoimi doświadczeniami i wspomnieniami. Uczymy się na błędach. Poznajemy świat. Trwamy w sobie. A kiedyś wytłumaczymy się przed samym sobą co zrobiliśmy dotychczas dobrze, a co źle. Nie chciałabym wtedy pomyśleć "mogłam to przeżyć lepiej". Dlatego mam zamiar żyć tak, aby inni mogli mi zazdrościć. Zazdrościć tego, że stoją w miejscu, zamiast się rozwijać.

Uśmiech ♥

Wstając rano do szkoły, czy pracy jesteśmy półprzytomni. Myślimy o tym co szybko zjeść, w co się ubrać i czy zdążymy na czas. Mijając gdzieś w biegu współlokatorów nie jesteśmy w stanie nawet się do nich uśmiechnąć. Mówimy szybkie "cześć" i na tym koniec. Wchodzimy do szkoły w kiepskich humorach, bo zapewne na któreś lekcji będzie kartkówka, albo trudny sprawdzian. A teraz wyobraźmy sobie jakby to było, gdyby każdy z nas miał 100% energii w sobie i szeroki uśmiech na twarzy. Czy nie milej byłoby z każdej strony świata widzieć te pogodne buźki? Przecież uśmiech NIC nas nie kosztuje. To jest tylko podniesienie kącików ust. Taki malutki ruch :) Ale nam jest trudno... A dzięki temu wszystkim byłoby weselej. Uczeń rozpoczynający kolejny ciężki dzień nauki przekraczając próg drzwi wejściowych rozpromieniłby się od pierwszej sekundy. Nauczyciel zmęczony po wczorajszym poprawianiu prac i krótkim czasie snu widziałby, że idealnie wybrał sobie zawód. Pan dyrektor mijający każdego z osobna mimowolnie też by się uśmiechnął, bo rozpierałoby go szczęście - z tego, że pracuje się w tak wspaniałej placówce. Pełnej uśmiechu i pogody ducha. Uśmiech każdego z nas jest naszą wizytówką. Zwróćmy uwagę na ten błysk w oku pojawiający się z każdym, nawet najmniejszym uśmiechem. Czy to nie jest wspaniałe? Pięknie jest widzieć uśmiechnięty świat. Tylko najpierw trzeba sobie taki świat stworzyć. Więc uśmiechajmy się ile można. Aż będą bolały nas mięśnie.

Radość ♥

Dlaczego dziwnie traktujemy ludzi, którzy lekko się od nas różnią? Z jednej strony myślimy "to nic takiego", ale jednak jakoś inaczej na nich spoglądamy. Z wyższością... Ze zdziwieniem. A przecież rodzimy się bez uprzedzeń. Gdybyśmy urodzili się wśród ludzi niepełnosprawnych myślelibyśmy, że tak musi być. Nie zastanawiałoby nas to dlaczego tacy jesteśmy. Tak jak teraz pewnie rzadko zastanawiamy się dlaczego jesteśmy sprawni. Bo przecież jest nam z tym wygodnie, to nad czym się zastanawiać? Z tą wyższością chyba też nam jest wygodnie i dlatego nic z tym nie robimy. Tylko, że to Ci ludzie, którzy mają od nas gorzej w życiu mogą nas czegoś nauczyć. Mianowicie skruchy, pokory, wytrwałości, ale przede wszystkim tego, jak należy postępować z życiem - należy z niego czerpać pełnymi garściami. Trzeba się do niego dobrze nastawiać, a ono odwzajemni nam tym samym. Cóż więcej chcieć, jak nie pogodnego i dobrego życia? To Ci ludzie mogą patrzeć na nas z góry, nie my na nich. Oni są dobrymi przykładami szczęścia. Pomimo ciężkiego życia są najlepsi w radości.

Ludzie ♥

Pewnie nie jeden z nas zawiódł już się kilka, bądź kilkanaście razy na innej osobie. Okazaliśmy swoją lojalność, szczerość, czy miłosierdzie w stosunku do kogoś, a ta osoba zamiast się odwdzięczyć wycisnęła nas niczym cytrynkę i odeszła. Bez podziękowań, bez pożegnania. Jak gdyby nigdy nic. Zastanówmy się, czy to oznacza, że wszyscy ludzie są tacy sami i powinniśmy też znać się z kimś "na chwilę", pokazując jakie zachowanie się szerzy? Czy może piękniej byłoby postępować niezmiennie? Przecież w życiu nie można tchórzyć. Każdy, nawet jeśli o tym nie mówi ma jakieś swoje zasady. Nie możemy się ich po prostu wyzbywać na skutek jakieś sytuacji życiowej, albo zachowania innych. Inni to inni. Skoro im z tym dobrze... Pewnie, możemy zwrócić uwagę, ale każdy ma swoją własną wolę i każdy sam musi wiedzieć jaką decyzję w jakiej sytuacji należy podjąć. Każdy ma sumienie, które podpowiada co jest dobre, a co złe. Zapewne bardzo trudno jest być sobą, kiedy boimy się, czy ktoś nas nie wyśmieje. Nieustannie się zmieniamy, ale powinniśmy czuwać nad tym, czy zmiana jest na gorsze, czy na lepsze. A niech się z nas śmieją. Zaśmieje się pierwszy, drugi, dziesiąty, pięćdziesiąty, a spotkamy kiedyś kogoś, kto nie będzie się śmiał, tylko w końcu poważnie podejdzie do sytuacji. Odkryje to piękno, które w sobie nosimy. Śmiech ustanie, a ci ludzie nie będą z tego nic mieli. My, trwający w sobie zyskamy siłę i wiarę w ludzkość. Bo to w nas jest potęga. W nas wszystkich. W życiu każdego. Ale tylko odważni przetrwają wszystko i pozostaną tą potęgą do końca. Nie bójmy się żyć. Nikt nie da nam drugiej szansy.

Pamięć ♥

Dziś 11 listopada. "Tym co zmarli za ojczyznę hołd wdzięczność Polska składa." Dzisiaj żyjemy tak, jakby nigdy nic się nie stało, a gdyby nie śmierć tylu osób nie wiadomo jak byśmy teraz żyli. Może musielibyśmy rozmawiać, uczyć się i żyć tak, jak nakazałby nam inny kraj. Być może nasza historia kształtowana od dawien dawna po prostu by zginęła. Być może za parę pokoleń młodzi nie wiedzieliby, że kiedyś istniało coś takiego, jak Rzeczpospolita. A ci ludzie też mieli plany, marzenia, pragnienia. A wojna wszystko dla nich zniszczyła. Nie mieli już nic. Tylko nadzieję... I honor o który walczyli. Bóg, honor, ojczyzna - trzy najważniejsze słowa z tamtego czasu. Czasami warto o nich sobie przypomnieć. Warto pamiętać o ludziach, którzy nas wyzwolili. Warto znać historię swojego kraju, z którego powinniśmy być dumni.

Doceń to, co masz ♥

Wielu z nas ma problem z nierozumieniem tego, że ma się dobrze w życiu. Mamy gdzie mieszkać, co jeść. Żyjemy ze swoimi rodzinami. Mamy kochających rodziców, dziadków, rodzeństwo. Możemy się za darmo uczyć. Mamy przyjaciół, może chłopaka/dziewczynę. Żyjemy ze sobą w zgodzie. Mamy osoby, do których zawsze możemy zwrócić się o pomoc. Niestety zawsze jest nam źle. Człowiekowi nigdy się nie dogodzi. Chociażby miał wszystkie pieniądze świata. Chociaż miałby za swoich sojuszników wszystkich ludzi. Chociaż posiadałby wszelką wiedzę - zawsze będzie mu mało. A wystarczy wbić sobie w psychikę, że jest dobrze. Że naprawdę świetnie trafiliśmy. Spójrzmy na ludzi niepełnosprawnych fizycznie, czy umysłowo. Czy oni narzekają? Ja nie wyobrażam sobie, jak z ust takiej osoby wychodzą słowa, świadczące o niedocenianiu. Ci ludzie, chociaż maja o wiele mniej od nas posiadają o wiele więcej skruchy. Jesteśmy zbyt pyszni w życiu. Wszystko rozumiemy zbyt późno.

Gonitwa ♥

Przez całe życie jesteśmy zabiegani. Nie mamy czasu, żeby wypić kawę z rodziną i po prostu porozmawiać. Gdy potkamy gdzieś kogoś znajomego kończy się na "hej" i biegniemy dalej. Gdzie w tym wszystkim czas na uśmiech? Przerwijmy ten maraton. Zatrzymajmy się, pomyślmy. Czy wszystko robię dobrze? Czy na pewno bardzo się staram? Czy żyję według swoich zasad? Dokąd ten bieg ma mnie doprowadzić? Może wyląduję gdzieś w środku lasu bez znajomych i rodziny. Wszyscy są zapracowani.. Nikt nie ma na nic czasu. Gonimy tak naprawdę nic po sobie nie zostawiając. Kiedy zaczniemy żyć? 

Bądź sobą! ♥

Po co chować się pod maskami? Każdy jest wyjątkowy i niepowtarzalny! Każdy ma swoje wady i zalety. Każdy ma jakiś talent i każdy ma swoje hobby. Każdy ma swój autorytet. Nie kopiujmy siebie nawzajem. Kopii nikt nie zapamięta. Po kopii nic tutaj nie zostanie. Tylko oryginały się zachowują. Nie ma sensu żyć w roli klonu. Przecież nawet każde z bliźniąt jednojajowych jest inne! Nie bójmy się pokazywać siebie! Wszyscy mamy ciała, wszyscy mamy duszę. Wszyscy mamy rozum, ale najważniejsze wszyscy mamy serce. Każdy ma swoje życie, które niestety, a może i stety ma się tylko jedno. Od nas zależy jak je wykorzystamy, ale zauważmy, że watro tu coś po sobie zostawić. Warto zostawić siebie dla innych. Warto być zapamiętanym. Warto uczyć jak żyć. Warto być sobą.

Tolerancja ♥

Czym właściwie jest tolerancja? Tylu ilu jest nas na Ziemi tyle będzie różnych definicji, ale zastanówmy się czy rzeczywiście jesteśmy tolerancyjni? Czy to, że ktoś wyznaje inną religię, posiada inne poglądy, ma inny kolor skóry, albo jest niepełnosprawny czyni go gorszym od reszty społeczeństwa? Jasne, że nie. Co ma kolor skóry do człowieka? Przecież to tylko kolor. Co z tego, że ktoś jeździ na wózku inwalidzkim? Pokazuje nam jak pokonywać trudności. Co z tego, że wyznaję religię chrześcijańską, mam bladą skórę i jestem sprawna fizycznie? Czy to mnie jakoś wyróżnia? Powinnam czuć się lepsza od innych? Liczy się wnętrze. Tak, tak, oklepany tekst.. Ale pomyślmy ile za sobą niesie. Możemy kogoś nienawidzić, nie trawić albo zwyczajnie nie lubić, ale każdemu należy się szacunek i tolerancja. Moją definicją tego słowa jest proste zdanie. Jeśli jesteśmy tolerancyjni, to znaczy, że rozumiemy, że wszyscy jesteśmy równi, bo każdy z nas potrafi kochać.

                             "Na miły Bóg. Życie nie tylko po to jest by brać"
                                                                                            ~Stanisław Soyka

Czas ♥

Wiele z nas maluje się, pomimo tego, że jesteśmy nastolatkami. Pewnie, pomalować rzęsy, czy usta to nie jakiś wieli makijaż, ale jednak chowamy się pod czymś. Czego się wstydzimy? Siebie? Swoich radosnych, jeszcze dziecięcych twarzy? Na każdy wygląd w naszym życiu jest czas. Im jesteśmy starsi tym bardziej zasłaniamy swoją mimikę różnego rodzaju kremami, tuszami, pomadkami... Nikt nie chce pokazać, że się starzeje, ale dla mnie makijaż pokazuje powagę i uroczystość jakieś sytuacji, a nie naturalność. Dzieciństwo jest piękne, młodość jest piękna, dorosłość jest piękna i starość też jest piękna, jednak gdy ukrywamy się przed ludźmi nikt nie potrafi tego docenić ani nawet zauważyć. Nie zatrzymamy upływającego czasu, ale możemy pokazywać siebie w każdym czasie. Nie wstydźmy się siebie. Wszyscy jesteśmy piękni. Marzę, żeby w przyszłości o tym nie zapomnieć i nie zacząć wtapiać się w tłum. Chcę pokazać każdej osobie na Ziemi, że upływający czas nie czyni nas brzydszymi, ale bardziej wartościowymi. Należy to eksponować. 

Myśli ♥

Rozmawiając z kimś słyszymy tylko słowa, czyli to, co nasz rozmówca chce nam przekazać. Zastanówmy się jakby to było, gdyby każdy mówił to, o czym pomyśli. Czasami wydaje nam się, że śmiejąc się z jakiegoś rówieśnika zyskamy poparcie wśród innych. Tym bardziej robimy to, gdy widzimy, że ta osoba też śmieje się z naszych żartów, ale może ona robi to tylko dlatego, żeby nie pokazać jak bardzo ją to rani? Nie posiadamy umiejętności zaglądania w czyjeś umysły. Nigdy nie zdajemy sobie sprawy co ktoś czuje i jak nas odbiera. Nie wiemy jaką kto ma psychikę. Nie mamy pojęcia co rzeczywiście siedzi w cudzym umyśle. Jedynie oczy mogą nas zdradzać. W nich zawsze kryje się prawda. Ciekawe, co myśli niemowlę kiedy widzi nas po raz pierwszy w życiu? Ciekawe co myśli osoba, która rzadko z kimś rozmawia i zwykle chodzi ze słuchawkami w uszach? Ciekawe co myśli rodzic szczęśliwego dziecka? Ciekawe co chodzi po głowach księżom, nauczycielom, prezydentom? Czy jesteśmy ze sobą szczerzy? Przecież każdy mógłby być aktorem. Ciekawe jak to jest słyszeć czyjeś myśli?

Różnorodność ♥

 W naszym najbliższym otoczeniu widzimy ludzi różnie ubranych. Jedni są żywi, kolorowi i beztroscy, inny chowają się za szarymi, smutnymi ubraniami. Widzimy różne fryzury. Niektórzy chłopacy noszą długie włosy, natomiast dziewczyny ścinają się na krótko. Każdy ma jakiś swój ulubiony przedmiot, gatunek muzyczny. Każdy jest w czymś dobry, ale każdy w czymś innym. Zauważamy różny sposób bycia i inne reakcje na codzienne sytuacje. Pewnie zachowania, czy ubiór niektórych osób mogą nas czasami irytować. Tylko dlaczego? Przecież każdy ma prawo wyglądać jak chce. Widocznie tak jest mu dobrze.A teraz wyobraźmy sobie, że każda dziewczyna ze szkoły ubiera się w fioletową spódniczkę, czarną koszulkę i trampki. Codziennie. Wszystkie czesałybyśmy się w koński ogon, nie mogąc nigdy się odróżnić. Czy to nie byłoby zbyt nudne? Tym jak się ubieramy wyrażamy jakąś część swojej osobowości. Oczywiście nie można oceniać człowieka patrząc jedynie przez pryzmat wyglądu, ale jednak przywiązujemy wagę do tego co na siebie włożyć. Słuchając jakieś muzyki przekazujemy sobie emocje. Patrząc na tytuły przeczytanych książek próbujemy ocenić ile ktoś posiada wiedzy. Osobiście uwielbiam oglądać te międzyludzkie różnice. Każda jest warta uwagi i każda w jakiś sposób czyni człowieka wyjątkowym i niepowtarzalnym. Nie ma ludzi niezastąpionych, ale każdy z nas jest jedyny w swoim rodzaju. Ta różnorodność czyni świat bogatym i jeszcze piękniejszym niż już jest. Najważniejsze w tym wszystkim jest to, że każdy człowiek jest wspaniały, bo każdy potrafi kochać na swój sposób. 

Święto zmarłych

Dzisiaj pierwszy listopada. Dzień, w którym czcimy naszych bliskich, których już z nami nie ma. Często Bóg potrzebuje jakieś osoby przy sobie. Niektóre nie radzą sobie ze sobą i nasz Ojciec chce im zwyczajnie pomóc. Inni są zbyt dobrzy na ten świat. Jeszcze inni zrobili już wszystko co było im dane. Każdemu należy się chwila modlitwy i zadumy. Przy grobach zbierają się całe rodziny, by wspólnie się pomodlić. Jak nienaturalnie patrzy się na osobę stojącą samą. Być może kiedy i ona odejdzie zostanie pochowana przy tym grobie, przy którym dziś się modliła. Co jeśli nikt nie będzie jej odwiedzał? Każdy zasługuje na troskę za życia i po śmierci. Jaki piękny byłby cmentarz, gdyby chociaż tego jednego dnia na każdym grobie stanął chociaż jeden znicz. Chociaż ten jeden płomień. By uczcić każdego.

Życie ma się tylko jedno ♥

Ludzie nie rozumieją na czym polegają problemy. Jedni boją się utraty przyjaźni, inni płaczą, że są nieszczęśliwie zakochani, a jeszcze inni denerwują się, że stracą pracę. Tylko, czy tych wszystkich sytuacji nie można jakoś cofnąć, odwrócić? Czasami wystarczy chwila rozmowy i wszystko wraca do normy. A zwróćmy uwagę na ludzi nieuleczalnie, bądź śmiertelnie chorych. Oni nie płaczą po nocach, oni nie martwią się o pracę, oni żyją. Do samego końca dają z siebie jak najwięcej. Dla innych. Czy to nie oni powinni się zamartwiać? Przecież mają prawdziwy problem. Utraconego życia nie da się przywrócić. Czy to nie z tych ludzi powinniśmy brać przykład? Zamiast szukać swojego autorytetu w gwieździe show-bisnesu, dla której świat zaczyna się i kończy na pieniądzach? Przecież to ci wszyscy ludzie pokazują nam, że z życia trzeba brać pełnymi garściami. Że trzeba tu coś po sobie zostawić.

Nasz piękny świat ♥

Ostatnio coraz częściej słyszę, jak ludzie żalą się sobie nawzajem jaki to ten świat jest dziwny, niesprawiedliwy, niezrozumiały... Ale przecież to my go kształtujemy. My go takim stworzyliśmy. Dlaczego mamy teraz pretensje? Dlaczego i do kogo? A gdybyśmy tak czasami stanęli, pomyśleli, uśmiechnęli się samemu do siebie.. Wciąż mamy pełne ręce roboty. A gdyby tak się zatrzymać i chociaż pozwolić chmurom odlecieć? Świat jest piękny, ale niektórzy ludzie, żeby nie powiedzieć większość tego nie doceniają. Zacznijmy żyć. Drugi raz się nie urodzimy.