Szczęście ♥

Zdarzają się nam w życiu sytuacje, pod wpływem których mimowolnie kąciki naszych ust zaczynają się unosić i za nic w świecie nie chcą opaść. Istnieje taki stan, w którym czujemy, że mamy wszystko. Stan, z którego nigdy nie chcielibyśmy zostać wyprowadzeni. Wtedy nasz mózg niczym się nie martwi, nasza dusza jest spokojna, a w sercu czuje się ciepło. Potocznie nazywamy to szczęściem. Jedno słowo opisuje całość. Powodować je u nas mogą różne czynniki. Może być to wiadomość, dobre słowo, czy chociażby usłyszenie gdzieś swojej ulubionej piosenki. Szczęście jest tym uczuciem, które powinno znajdować się w każdym z nas. To jest to piękne, cudowne uczucie, dzięki któremu zupełnie inaczej postrzegamy świat. Niestety jest ono ulotne. Dlatego powinniśmy łapać te wszystkie chwile, w których nasze ciało unosi się ponad niebo. Powinniśmy być wdzięczni za każdy moment szczęścia. Powinniśmy wszędzie go szukać i znajdować, a kiedy już je mamy - wszystkim go dostarczać, rozsiewać oraz upychać gdzie tylko się da. W tym wszystkim najwspanialsze jest to, że szczęście, jako jedno z najpiękniejszych uczuć przez dzielenie możemy mnożyć. Korzystajmy z tego i wprowadzajmy cały świat w ten nieziemski stan. Aby wszystkie buzie były roześmiane.

Śmierć

Nikomu z nas nie jest dane być tutaj wiecznie. Życie każdego tu obecnego kiedyś przeminie. Nadejdzie odpowiednia chwila i wtedy odejdziemy. Zapewne wszyscy zastanawialiśmy się już kiedy i w jakich okolicznościach się to stanie, jednak nikt nie potrafi tego przewidzieć. To po prostu przyjdzie, a życie reszty świata będzie toczyło się dalej. Nasza śmierć niczego nie zmieni. Zostawi po sobie jedynie trwałe znamię w sercach naszych najbliższych, ale niczego poza tym nie zmieni. Śmierć to w pewnym sensie element układanki, element naszego życia.. Jest nieunikniona. Chociaż kojarzy nam się ona tylko z ciemnymi barwami, wiem, że koniec czegoś zawsze początkuje nowość. Zawsze śmierci towarzyszyć będzie żałoba, łzy, smutek, ale zawsze też znajdzie się ktoś, kogo owa śmierć kompletnie nie dotknie. To wszystko jest naturalne. Czy wobec tego nie możemy żyć tak, aby być autorytetem dla następnych pokoleń? Czy nie powinniśmy czuć się zobowiązani, aby coś tutaj po nas zostało? Nie bądźmy egoistami. Myślmy o wszystkich i żyjmy tak, aby być wzorem. Aby nasze życie i nasza śmierć nie poszły na marne. Mimo wszystko kiedyś odejdziemy - odejdźmy właściwie. Nie bójmy się umierać. Śmierć w porównaniu do życia jest niesamowicie łatwa.

Przyroda ♥

Jest na świecie coś, co otacza nas z każdej strony, coś przed czym nie możemy uciec, bo nawet gdybyśmy tego chcieli i zrobili - nie moglibyśmy bez tego żyć. Właściwie nawet kiedy nasze życie się kończy i umieramy, nadal przyroda - bo o niej mowa - nas nie opuszcza. Przez całe życie musimy oddychać, z czegoś budować domy, coś jeść, pić oraz kimś być, bo człowiek również należy do natury. Jeśli jej obecność jest aż tak ważna - naprawdę nie rozumiem dlaczego ludzie, którzy najbardziej jej potrzebują, również najbardziej ją niszczą. Jak można wycinać lasy, aby na ich miejscu budować autostrady? Jak można zatruwać powietrze, paląc w piecach takimi tworzywami, które nie są przeznaczone do opału? Jak można przywieszać na drzewa różne ogłoszenia, kiedy kilka metrów dalej mieści się tablica do tego przeznaczona? Jak można przechodzić po trawnikach, kiedy obok mamy chodnik? Ale przede wszystkim - jak można tak bezdusznie śmiecić? Myślimy sobie, że jeden malutki papierek w tę czy w tę, to nic wielkiego, ale problem polega na tym, że myślimy tak wszyscy, a wszystkich jest nas znacznie więcej, niż możemy przypuszczać. Marzę, o tym, aby człowiek kiedyś docenił przyrodę chociaż do tego stopnia, żeby zaczął ją szanować i przestał niszczyć. Byłby to już duży postęp, jak na obecną sytuację, kiedy nasze zachowanie wskazuje na to, że nie znaczy ona dla nas prawie nic.

Wieczność ♥

W życiu, każdego dnia przeżywamy różne chwile, sytuacje i są wśród nich takie, które początkują coś zupełnie nowego, nieznanego, aczkolwiek pięknego. Wtedy myślimy tylko o tym, aby to nigdy się nie skończyło, aby przetrwało dłużej niż świat. Niestety nic nie trwa na zawsze. Wszystko musi się kiedyś skończyć, bo tak to jest skonstruowane. Władza, pieniądze, życie, świat, szkoła, praca... Ale czy to oznacza, że nie ma wieczności? Oczywiście, że jest, i to dostępna dla każdego. Wieczność to nie wartość materialna, nie kryje się ona w żadnej rzeczy, a nawet w żadnym życiu. Możemy znaleźć ją w codzienności - w miłym słowie, uśmiechu, rozmowie, bo jeśli osoba, która tylko miło na nas spojrzy jest dla nas coś warta, to już nigdy nie zapomnimy żadnego ze wspomnień z nią związanych. Nawet, gdyby od nas odeszła, bo gdy ktoś raz wskoczy do naszego serca, raczej już się z niego nie wydostanie. To jest właśnie ta wieczność - wieczność dla tych osób i chwil, które zawsze nosimy przy sobie.

Głód

Każdego dnia w koszach na śmieci ląduje bardzo dużo jedzenia. Nie potrafiliśmy ocenić na ile będziemy głodni, to kupiliśmy na zapas, ale jednak straciliśmy apetyt, więc jedzenie wylądowało w śmieciach, bo po co zostawiać na później? Jest tak wiele osób, które codziennie zastanawiają się co mają włożyć do garnka, czym mają nakarmić swoje dzieci, jak mają uratować siebie i swoją rodzinę przed głodową śmiercią. A my - bezpiecznie i spokojnie żyjący sobie ludzie zamykamy na to oczy, co więcej marnujemy jedzenie, które być może w jakiś sposób udałoby się przekazać tym, którzy nie potrafią sami zapewnić sobie pożywienia. Jak możemy do tego doprowadzać?! Tak mało w nas empatii? Tak mało miłości? Człowiek zbyt często martwi się tylko o swoją skórę, a dopiero gdy sam potrzebuje pomocy zaczyna zastanawiać się nad wszelkim złem. Ale nie możemy do tego tak podchodzić. Wszyscy razem tworzymy świat. Gdyby Pan Bóg potrzebował do czynienia dobra tylko dwie osoby na Ziemi - nie byłoby tu tylu ludzi. Dlatego musimy sobie pomagać. Musimy trzymać się razem. Nie wolno nam lekceważyć człowieka z tego powodu, że żyje inaczej. Nie możemy nikogo zostawiać samego. Jesteśmy tu wszyscy razem po to, aby wzajemnie nieść sobie pomoc, a nie po to, aby spychać się na dno. Więc proszę zastanówmy się kilka razy, zanim kolejny okruszek chleba wyląduje w koszu na śmieci.

,,Nic, naprawdę nic nie pomoże, jeśli Ty nie pomożesz dziś miłości"

Test ♥

W życiu nie jest łatwo. Niczego nie da się zaplanować. Nigdy nie wiadomo co się wydarzy. Nigdy nie wiemy kto i kiedy stanie na naszej drodze. Jednak wiem, że każdy spotkany człowiek jest darem od Boga. Każdy ma coś wnieść do naszego wspaniałego życia. "Rzeczy piękne są trudne", a życie to najlepszy tego przykład. Moim zdaniem życie to taki test. Test na troskę, oddanie, tolerancję. Test na dzielenie z kimś powierzchni. Na oddychanie tym samym powietrzem. Test na bycie jedynym i niepowtarzalnym z wielu, ale tak naprawdę równym pod każdym względem. Test na kreatywność, szaleństwo. Można tak wymieniać latami. Tak naprawdę chyba chodzi o to, że przed tymi wszystkimi rzeczownikami musi stanąć miłość. Bo właśnie po to jest życie na Ziemi, na tym naszym świecie. Żeby przygotować swoje serce do dalszej drogi. W której najważniejsza będzie miłość. Miłość stawiana nad każdą wartością. Miłość, która jest zawsze niezwyciężona. 

Krzywda ♥

Nie zawsze w życiu wszystko idzie nam tak, jakbyśmy tego chcieli. Często spotykamy się z tym, że albo ktoś skrzywdzi nas, albo my skrzywdzimy kogoś. Wtedy coś gdzieś nas boli. Bo krzywda właśnie taka jest - lubi dawać o sobie znać. Zwróćmy uwagę, że tylko my - ludzie, ponoć osoby myślące - potrafimy krzywdzić. Dlaczego? Czy nie powinniśmy z miłością patrzeć na każde małe stworzonko, każde zwierzę, a przede wszystkim na każdego człowieka? Jak to się dzieje, że o tym zapominamy? Jak to się dzieje, że potrafimy wyzbyć się ludzkich cech w imię nienawiści? Przecież to my tworzymy świat. Każdy z osobna, a zarazem wszyscy jednocześnie. My mamy głos w najważniejszych sprawach... Tylko czy te "najważniejsze sprawy" są naprawdę najważniejsze? Czy ponad wszystkim nie powinna stać wartość miłości? Miłości, tolerancji, szacunku, dobra, radości, piękna... Nie gniewu i nienawiści. Mamy tyle dostatku, ale wciąż z powodu naszej pychy o tym zapominamy. Chcemy tylko brać i brać.. Kiedy zrozumiemy po co powstał świat? Kiedy w końcu przestaniemy się krzywdzić? Kiedy wszystko będzie tak, jak być powinno? Nadejdzie taki czas?

Wojna.

Zastanawialiście się kiedyś po co rozmawiamy na polskim i historii o czasach wojny? Jasne, na pewno dla oddania hołdu i złożenia wdzięczności poległym i cudem uratowanych. Ale czy tu nie chodzi o coś więcej? Wojna... Nigdy nie zrozumiem jak człowiek może wyrządzić aż tyle zła swojemu bliźniemu. Czy Hitler nie miał uczuć? Przecież żył jak inni. Jak można bić do siebie nienawiścią? Jak można stworzyć wojnę? Jak można stać się największym potworem? Maszynką do zabijania? Jak można odbierać człowiekowi wolność, szczęście, marzenia? Po co to komu? Wojna odbiera to, czego często nie da się już odzyskać. Odbiera spokój, siłę. Niszczy wewnętrznie. Czyli teraz możemy bać się osoby z którą siedzimy w szkolnej ławce, bo kiedyś może ona zechcieć zawładnąć światem? 
"Ale takie mamy czasy". Nie! Nie prawda. Takie stworzyliśmy sobie czasy. Sami. Przecież to my kształtujemy swoje życie i to my wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za to co się dzieje. Jednak większość z nas się tego wyrzeka, a nawet tego nie rozumie. Ubolewamy nad cierpiącą Ukrainą, ale przejmowanie się nic im nie pomoże. Co tak naprawdę dla nich zrobiliśmy? Nam tylko się wydaje, że wojna już się skończyła. Niestety wojna będzie zawsze. Będzie trwała tak długo aż wszyscy nie zrozumiemy, że to miłość powinna rządzić światem, nie pieniądz, nie człowiek, ale miłość. Wszechogarniająca, piękna i bezpieczna miłość.

Pasja ♥

Każdy człowiek ma jakąś umiejętność, której nie posiada nikt inny. Każdy ma w sobie coś niepowtarzalnego. Jedni szybko się uczą, inni dobrze grają w piłkę, a kolejni są zakochani w muzyce. Mamy na około wspaniałych kucharzy, fotografów, tancerzy, nauczycieli. Posiadamy swoich wieszczy narodowych, astronomów, kompozytorów. Wszystkie te wspaniałości zaczęły się od jakiegoś zamiłowania. Czasami po prostu idąc chodnikiem rzuca nam się w oczy jakiś plakat. I wtedy następuje olśnienie. Coś zaczyna się w nas rodzić. Myślimy sobie "to jest to". Od tego się wszystko zaczyna. Pobieramy u kogoś lekcje, zaczynamy się kształcić w wybranej przez nas dyscyplinie, całość zaczyna przeradzać się nasze nieodwołalne hobby, aż wreszcie staje się to naszą pasją, bez której nie mamy szansy przeżyć. Rozumiemy, że właśnie po to przyszliśmy na ten świat - żeby czerpać radość z pasji, więcej - z życia pasją! Bo kiedy robimy coś, co naprawdę kochamy nasza egzystencja staje się znacznie przyjemniejsza. Łatwiej nam się zmobilizować do tego, by pogłębiać swoje możliwości. O wiele milej wstaje nam się z łóżka i z uśmiechem z powrotem się do niego kładzie. Dobry humor zdaje się nie opuszczać nas wiekami. A wszystko to gwarantuje nam pasja. Trzeba tylko cierpliwie czekać, aby ją w sobie odkryć, a jeśli już ją mamy - nigdy nie pozwolić jej odejść.

Wdzięczność ♥

Zapewne każdy z nas już chociaż raz w życiu przeżył ze swoim rodzicem jakąś poważniejszą kłótnie. Często jest tak, że bezmyślnie rzucamy swoimi argumentami w mamę, czy tatę, tylko po to, alby później zrozumieć, że oni mieli rację. Buntujemy się, każąc im to znosić. Niestety rzadko myślimy o tym, by pójść do naszych rodziców i podziękować im za to nasze całe życie. Bo nieważne ile razy się pokłócimy, a potem pogodzimy. Nieważne przez jak wiele dni nie będziemy ze sobą rozmawiać. Nieważne, czy to w końcu była nasza racja, czy mamy. Nieważnie o co tak naprawdę pójdzie i jak się to skończy. Rodzice zawsze będą nas kochać i zawsze będą robić wszystko z myślą o nas. Zawsze będą w nas wierzyć i z każdego osiągnięcia będą dumni. Nigdy nas nie zostawią, ani nie odrzucą. Chyba czas w końcu to zrozumieć i zacząć doceniać na każdym kroku. Jesteśmy dla rodziców całym życiem. Ich miłość do nas nigdy się nie skończy. Wiem, że nasza do nich również.

Przeszłość ♥

Zostawiamy za sobą tyle chwil.. Tyle słów, wydarzeń. Zostawiamy swoje życie. To sprzed pięciu sekund i płyniemy dalej. Teraz piszę to zdanie, a teraz to wyżej to już przeszłość. Jeszcze niedawno byliśmy małymi dziećmi, których najważniejszym problemem było codziennie zadawane pytanie "w co się bawimy?". Teraz w moim przypadku zmieniło się to w pytanie "w co się ubrać?". A tamto to już przeszłość i tak właśnie musi być. Za parę lat to pytanie znowu może ulec zmianie, a po jakimś czasie kolejny raz.. Czasu nigdy nie zatrzymamy. Chyba, że w bajkach, ale chodzi o to, żeby nie zostawiać za sobą dokładnie wszystkiego. Bo najgorsze jest to, że wraz z dziecinnym beztroskim życiem ucieka nam również zdolność nieograniczonej tolerancji i miłości dla każdego człowieka. Bardzo bym chciała zachować na zawsze to dziecięce serce. To dobre, kochające, piękne serce.